Πόσο μόνος ο στίχος
περιπλανώμενος διαβάτης
δηλωμένος χαμένος «εγώ, εδώ, να»
σηκώνει το χέρι, μαέστρος
Ψάχνει τη νότα
με ακάλυπτα νώτα
Ολόγυμνος ήχος
Ωμές λέξεις σε απειρόγραμμο
Ισορροπούν ενστικτωδώς στη μοίρα
ένα κόμμα, μια τελεία
τονίζουν την πνοή
Εισπνοή – εκπνοή
Στην άκρη του βράχου
σφυρίζει ο αέρας στ’ αυτιά του
παφλάζουν τα κύματα στις πέτρες στρατιές
πνευστά, κρουστά, πουλιά
Ακούει τη Γη
Ζωντανή μουσική
Άκου τη Γη
Commenti